Pfuit-pfuiu 1 recurrència. Primera citació: 2002.Comparteix FacebookTwitterWhatsAppTelegramCorreuEnllaçInterj. Onomatopeia del so que es fa en emetre un xiulet doble, generalment d'admiració.Alçava una altra carta, xiulava: Pffuuuiit pfuuiu […] (Joan F. Mira, «Els treballs perduts», 1989).