Interj. Onomat.: Tuït.
Li mudava l'aigua de l'abeurador, li netejava les canyes, li posava una fulla d'escarola, li bufava la menjadora, com si hi tingués realment menjar (I ademés li feia festes: Ptuït! Ptuït!… (Raimon Casellas, «En Pere Perdis o l'ocell artificial», 1909).